معنی بی دیانت در لغت نامه دهخدا

مُرَکَّب اَز: بی + دیانت، بی دین.

معنی بی دیانت در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بی دین، لامذهب، ناپارسا، ناپرهیزگار، نامتدین، نامتقی، متضاد: بادیانت، پرهیزگار

معنی بی دیانت - جستجوی لغت در جدول جو

بی دیانت

لغت نامه دهخدا

بی دیانت

فرهنگ لغت هوشیار

بی دیانت

فرهنگ واژه مترادف متضاد

بی دانش

بی علم، جاهل

فرهنگ فارسی عمید

بی دیانتی

(نَ)

بیدینی. نادرستی: شاه مثال داد کنیزک را که جریمت و تهمت بشاهزاده اضافت کرده بود و بجنایت و بیدیانتی منسوب گردانیده فضیحت و رسوای خلق گردانند. (سندبادنامه ص 322)

لغت نامه دهخدا

بی خیانت

(نَ)

که خائن نیست. که خیانت نمی کند. که خیانت پیشه نیست: سلطان آن فرمود در باب من بندۀ یگانه مخلص بی خیانت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 86).
سخن چون زر پخته بی خیانت گردد و باقی
چو او را خاطر دانا به اندیشه بیالاید.
ناصرخسرو.
رجوع به خیانت شود، حقیر و ناکس. فرومایه. (ناظم الاطباء). و رجوع به رتبه شود

لغت نامه دهخدا

بی دینار

مرکّب از: بی + دینار، بی پول، مفلس، بی زر:
سؤال کردم گل را که بر که میخندی
جواب داد که بر عاشقان بی دینار،
عمادی شهریاری،
رجوع به دینار شود، سهل، آسان، (فرهنگ فارسی معین)، لطفاً (در تداول عامه)، این کلمه را بگاه خواهش چیزی در مقام ادب از کسی بکار برند

مُرَکَّب اَز: بی + دینار، بی پول، مفلس، بی زر:
سؤال کردم گل را که بر که میخندی
جواب داد که بر عاشقان بی دینار،
عمادی شهریاری،
رجوع به دینار شود، سهل، آسان، (فرهنگ فارسی معین)، لطفاً (در تداول عامه)، این کلمه را بگاه خواهش چیزی در مقام ادب از کسی بکار برند

لغت نامه دهخدا

بی زیانی

بی ضرری، بی گزندی، بی آسیبی:
گر از اخترم بی زیانی بود
شما را ز من شادمانی بود،
فردوسی،
گر ایزد مرا زندگانی دهد
وز آن اختران بی زیانی دهد،
فردوسی

لغت نامه دهخدا

نیک دیانت

(نَ)

پرهیزگار. متقی. خداترس. پارسا. (ناظم الاطباء). متدین. پاکدین. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا